Ingezonden brieven

Hier treft u op het moment één brief aan die door verontruste ouders aan de stichting zijn gezonden

De ingezonden brief:

Geachte heer/mevrouw,

Bij deze doen wij een structurele bijdrage aan uw stichting.

Het valt niet mee voor de opgroeiende jeugd. Als ouders heb je zorgen over het toenemende geweld maar helaas ook steeds meer over de houding en optreden van Politie tegenover de opgroeiende jeugd. Helaas hebben wij dat al meerdere malen ondervonden. De goede moeten kennelijk onder de kwade lijden.

Vroeger gezellig buiten even met leeftijdsgenootjes babbelen werd algauw als zogenaamde overlast bestempeld.

Ook het gevoel hebben om alleen maar te worden opgejaagd, terwijl ze niets bijzonders deden. Ze hadden ook regelmatig te maken met intimidatie’s.

Of er werd geprobeerd iets in hun schoenen te schuiven omdat ze toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren. Wat je tegenwoordig al gauw bent, maak niet uit of het overdag, s’avond, of s’nachts is.

Kranten berichten die niet kloppen met de werkelijkheid. Of jongelui tegen elkaar uitspelen door een telefonische verklaring te verdraaien. Wat wij als ouders net op tijd door hadden. Je hebt dan het gevoel van verbijstering, ongeloof, boosheid, dit kan niet dat doe je toch niet, waarom doet iemand zoiets.

Gaat het tegenwoordig dan alleen maar om scoren, kost wat kost.

En als je het als ouders dan net een plaatsje hebt gegeven. Vergeten doe je het nooit meer. En je hoopt dat je zoon het ook een beetje heeft verwerkt, dat hij op jonge leeftijd al te maken heeft gekregen met mensen waarvan je het mag verwachtten, helaas niet te vertrouwen zijn.

Loop je weer tegen de handhavers der Wet aan.

Hij was s’nachts alleen op weg naar huis na gezellig met andere jongelui bij iemand thuis te zijn geweest. Wordt aangehouden door een agent, voldoet kennelijk aan het signalement wat kleding betreft. Zwarte jas met blauwe spijkerbroek (door duizenden gedragen).

Zegt netjes waar hij net vandaan komt en word vervolgens zonder verdere aanleiding of aanwijzing in de boeien geslagen en moet een halve wijk doorlopen omdat de betreffende agent niet precies weet waar hij heen moet.

Om dan vervolgens aan te komen bij de busjes enz. die stonden dus straten verder.

Wordt vervolgens een nacht in de cel opgesloten, want hij had volgens hun een auto opengebroken. En hij moest maar bekennen anders sloten ze hem nog drie dagen op. Ze wilden de schade verhalen.

Hij moest s’morgens een verklaring afleggen. En nadat ze eindelijk zijn alibi hadden nagetrokken, kon hij gaan.

En zie maar hoe je thuis komt en excuus komt kennelijk in hun woordenboek niet voor.

Je kan een aanklacht indienen, maar waar doe je goed aan, wie is er nog wel te vertrouwen.

Je vraagt je af zouden ze wel beseffen wat een impact dit heeft op een gezin. Ze willen met respect behandeld worden hoe denken ze dit bij deze generatie op zo’n manier voor elkaar te krijgen.

Toch wordt er door zulke gebeurtenissen je naam keer op keer door het slijk gehaald. Je voelt je gewoon machteloos, terwijl je niets strafbaars hebt gedaan.

Mensen die zelf zulke dingen nog niet hebben meegemaakt reageren verbijsterd. En kunnen het bijna niet geloven dat zulke dingen werkelijk gebeuren. Het is dat ze je als gezin heel goed kennen.

En je vraagt je af wat gebeurd er verder met deze gegevens, komt dit voor altijd in iemands dossier te staan.

Onze zoon en zijn vrienden zien er normaal uit als doorsnee jongeren. Gewone studerende sociale jongeren. Die de afgelopen jaren al het nodige hebben meegemaakt omdat enkele ouders inmiddels zijn overleden, en ze proberen elkaar tot steun te zijn.

Die gezellig wel eens samen voetballen of soms samen gaan poelen of even gezellig ergens wat gaan drinken. Het zijn geen echte discogangers. Of ze vertoeven gewoon gezellig bij elkaar thuis.

Toch worden ze als ze ergens vandaan komen regelmatig aangehouden. En wordt hen gevraagd waar ze vandaan komen.

Het allerergste van dit alles is dat je het vertrouwen kwijt bent. En dat de jongelui al op jonge leeftijd hiermee worden geconfronteerd.

Met vriendelijke groet,

Een verontruste ouder