Voor en over Louk
Dat hij dan ergens
Voor het dag wordt
Wakker waakt,
Een boek pakt
Wat papier
En een pen
Zijn bril
Even zijn haar kamt
Met zijn sandalen
En korte broek
Gewapend met een camera
De deur uitgaat
En in een zachte bries
Zijn tuin aanraakt
De vogels groet
Zijn been over de rand tilt
En zijn andere ook
In zijn vest
Boterhammen
En een thermos thee
Met het zakmes
De lijnen lossnijdt
Statig omhoog stijgt
Waarbij mensen mieren,
Steden stippen
Wegen haren
En meren druppels
Worden
Tot hij zo hoog
Hoger dan vogels
In een wijde vlucht
Overziet
Hoeveel wonderen
De wereld is
Herkent
Waar al zijn vrienden wonen
Zachtjes zwevend
Zonder geweld en wind
Los en vrij meegaand
Op een onbekende stroom
Naar alweer nieuw
Leren
Kennen
Jehanne,
Dordrecht
8 maart 2009
Het gebaar van de zaaier
Wijduit op de wind
In gelovig vertrouwen
Het zaad vindt zijn punt
Hartveroverend
Het gaat om het wrede hart
Om al wat verward is verstard
Om naar elkaar toe te komen
Het woord is een gave
Uitbundig vergeven
Leven is zaaien en sterven
In gelovig vertrouwen
Man van het grote gebaar
Man van het eeuwige leven
Dichtbij en dankbaar
De huls viel, de man is gebleven
Van ton voor Louk
Ton Delemarre
23 februari 2009
