Ik stond op vrijdag 2 april voor Elfhuizen 16 en hoorde Paul roepen ‘pas op, daar heb je die kankerpolitie’. Toen zag ik eerst Paul aan komen rennen en erna twee mannelijke agenten. We zijn met zijn vieren naar binnengegaan in Elfhuizen 16. Iedereen struikelde over elkaar heen. De spuitbus was bij het dichtslaan tussen de deur gekomen en was lek geraakt. Ik pakte hem op en heb hem boven op het dakterras gegooid. Erna ben ik weer terug naar binnen gegaan naar de kamer van Pjotr. Ik stond voor het raam en zag de politie en zei dat ze weg moesten gaan. Vanaf het dak kon ik een politiebusje zien met politieagenten. Toen ik terug naar binnen liep, hoorde ik dat ze de deur aan het in rammen waren. Ik ben naar mijn kamer gegaan, heb mijn kleren uitgetrokken en ben in mijn bed gaan liggen.
De deur van onze slaapkamer werd open geschopt, er werd geroepen ‘politie, kom tevoorschijn’. Paul zei: ‘we liggen lekker te slapen, wat is dit allemaal?’. Een agent trok het gordijn van ons bed stuk en zei tegen me dat ik me onder toezicht aan moest kleden. Ik eiste een vrouwelijke agente, die is uiteindelijk wel gekomen. Ik ben toen opgestaan en naar het dakterras gegaan. Paul werd gearresteerd. Ik heb vanuit het raam bewoners op het dakterras op hun knieën zien zitten. Het leek net een razzia. Ik was niet bang, ik zat vol adrenaline. Ik was wel zenuwachtig en boos.
Dordrecht 3 april 2004,
Paula
