Op zaterdag 15 januari 2005 om 2.15 uur kwam ik met Adriaan en Ankie uit Bibelot en wij liepen richting Voorstraat AH. Er stopte een auto voor ons die vroeg of wij een lift nodig hadden. Dat hebben we afgeslagen. De man had drie euro nodig voor sigaretten, ik heb sigaretten gegeven. Er kwam fietspolitie langs die vroeg wat er aan de hand was. We zeiden dat er niets aan de hand was. De politie ging zich met de auto bemoeien. Wij liepen verder. We staken de straat over en liepen verder. Adriaan riep in de lucht ‘ Sieg Heil’. Een van die agenten op de fiets kwam naar hem toe, pakte hem bij zijn schouder en zei ‘ Je bent aangehouden’. Adriaan zie ‘ Waarom word ik aangehouden? Ik heb niks ergs gedaan, ik hoef echt niet mee.’ Hij gaf ook aan dat hij niet mee wilde werken aan zijn aanhouding. De agent sloeg hem in de boeien. Adriaan was het er niet mee eens, toen hij met een hand in de boeien zat verzette hij zich en werd bij de keel gegrepen. Hij liep rood aan. Ankie en ik gingen ertussenin staan om te sussen. Ik heb uiteindelijk die arm losgemaakt. De agent zei ‘ je wordt aangehouden wegens belemmering’ Ik ben toen samen met Ankie aan de zijkant gaan staan. Er kwam allemaal versterking met busjes. Adriaan werd op de grond gesmeten en op de grond getrapt. Ankie en ik stonden rustig tegen de muur. Een stuk of tien agenten waren er. Een van de twee eerste agenten wees naar mij en riep ‘ Hij is ook aangehouden’ Toen werd ik ook gegrepen en tegen de muur aangeduwd. Ik wilde de sleutels aan mijn vriendin geven en toen werd ik ook bij mijn keel gegrepen en meegesleurd en de bus in gesmeten. Ik lag in de bus met een agent die bovenop me zat. Toen ik naar mijn keel gegrepen werd en niet meer kon ademen heb ik me wel even verzet. Ik zat bij mijn polsen onder de bulten en blauwe plekken van de handboeien.
Ik weet niet of Adriaan in het busje zat, het ging allemaal heel snel. Bij de aankomst van de Nassauweg werd alles rustig gedaan. Ik werd in een cel gezet en vroeg om gelijk verhoord te worden. Er werd me gevraagd of ik een advocaat wilde ik heb gevraagd me er een toe te voegen. Er kwam een meneer in mijn cel met een blocnote die stelde vragen vroeg of ik een knietje aan een agent gegeven had. Ik heb dat ontkend, want het was niet waar. Ik heb die verklaring van die man niet kunnen lezen en er niet voor getekend. Volgens mij is die man gelijk bij Adriaan langs geweest. Er is die dag een verklaring opgenomen door twee recherche mannen opgenomen. Ik heb daar niks van mee gekregen, ik heb het wel gelezen en ondertekend. Dat was de eerste verklaring. Er werden geen vragen gesteld. Ik dacht ik ben ’s ochtends weer vrij. Ik dacht dat ik op zijn laatst om 16.00 uur vrijgelaten worden. Ergens rond 15.00 uur kwam de heer Snoep die stelde me nog wat vragen en zei dat de inverzekeringstelling verlengd werd in verband met onderzoek. Dat mocht maximaal drie dagen. Die avond heb ik de advocaat gesproken, die behartigde ook de zaak van Adriaan, ik heb later een andere advocaat gekregen. Dag twee werd ik verhoord door iemand met een Italiaanse naam en een vrouw erbij. Die vroeg en ik moest antwoorden. Ik kon mijn verhaal niet vertellen. De verklaringen van de agenten die ernaast lagen mocht ik niet lezen. Toen gingen de vragen over knietjes en verzetten enzo. Ik heb van dat verhaal geen kopie gekregen. Ik heb het wel ingekeken en gelezen en het klopte met wat ik verklaard had. Er werd verder in gegaan op mijn achtergrond, hoe ik aan mijn geld kwam, wat ik deed voor mijn brood. Ik zei ik krijg af en toe wat geld van mijn ouders en ruil wat spullen en als ik een baan heb verdien ik wat geld. Ik heb gewoon eerlijk geantwoord, maar eigenlijk gaat het ze niks aan. De advocaat die ik nu hiervoor heb is die kreeg ik de 18 e . De advocaat heeft met mijn vriendin gepraat de verklaringen gelezen en met mijn ouders gesproken, hij had geen tijd voor mijn eigen verhaal. Ik kreeg hooguit tien minuten voordat ik voorgeleid werd voor de Rechter Commissaris. Ik werd toen beschuldigd van mishandeling en verzet, ik had er wel een papiertje van gekregen van mijn bewaker. Ik heb mijn verhaal gedaan. De rechter commissaris zie wat, daarna mijn advocaat. De RC zei dat de zaak opgeschort was en dat ik voorlopig vrij was, maar dat de zaak nog niet afgelopen was. De RC zei dat hij de verklaring van de agenten in twijfel trok. Ik ben zonder iets na een uur naar huis gestuurd. Ik kreeg mijn dagvaarding vorige week en moet nu 12 april voorkomen. Ik heb van de afwijzing van de vordering tot verdere in bewaringstelling geen kopie gekregen. Er zijn foto’s gemaakt van de verwondingen van de agenten. Ik heb geen agent gewond zien raken, geen brillen zien sneuvelen. Het waren grote kerels, die agenten. De reclassering heeft een goed verhaal over me geschreven met het advies: geen verdere vervolging. Dat kwam toen ik alweer vrij was.
Dordrecht 15 januari 2005,
Ard
