Vrijdag 29 oktober 2004 rond de middag kwam ik van de wc, Ferdinand en Fokko stonden beneden in een poort vlakbij het Willem Dreeshof te wachten tot ik van de wc af kwam. Ik woonde daar. Ik schat dat Ferdinand en Fokko nog geen drie minuten beneden stonden. We stonden te beslissen waar we naar toe wilden gaan. We praatten niet luid en verzorgden geen overlast. De politie kwam er op de fiets aan, het waren volgens mij twee mannen. Ze pakten eerst een boekje, zoals ze wel vaker doen. De ene agent vroeg eerst ‘ wat doen jullie hier’ Ik zei ‘ ik kwam net van de wc en mijn vrienden stonden op mij te wachten. Toen zei hij ‘ jullie staan te blowen’ Ik zei dat het niet zo was. Ik zei ‘ je ruikt toch niks en je ziet toch niets’ Hij zei toen: ‘Ja jullie staan in een portiek te hangen’. Ik kende deze agenten niet. Ik vroeg ‘ krijg ik een boete?’Hij zei dat ik geen boete kreeg omdat ik bij mijn huis was. Hij zei ‘ nee ik wil alleen je naam weten’, ik moest me legitimeren, dat heb ik gedaan. Hij schreef mijn naam op. Die andere agent begon met Ferdinand te praten, ik weet niet wat ze zeiden. De agenten praatten normaal. Het geheel duurde hooguit vijf minuten. We werden weggestuurd, we mochten daar niet blijven. We zijn toen naar een andere poort gegaan. Ik heb het wel vaker mee gemaakt, dan moet ik bewijzen dat ik daar woon. Ongeveer drie maanden erna kreeg ik alsnog een transactievoorstel in de bus, voor een geldsom van € 45,00. Ik heb de boete niet betaald omdat de agent tegen mij zei dat ik geen boete zou krijgen en ik niets fout had gedaan. Het gebeurde vaker dat agenten naar ons toekwamen om te zeggen dat we blowden of daar niet mochten zijn. Ik zou eigenlijk niet weten waar we wel mogen zijn. Het basketbalveldje was eerst een plek maar daar zijn de bankjes vorig jaar weggehaald. De mensen in de buurt klaagden over overlast, omdat we daar waren. Het lijkt wel alsof het verboden is om jong te zijn.
Dordrecht 28 april 2005,
Frits
Altun Bagcivan
Kamaldeep Badwal
