Op zaterdag 26 augustus 2006 ging ik met mijn vriendin (Tamara) naar een verjaardag van Tineke, een collega van Tamara. Daar kwamen we rond 21.00 uur aan. Ik kende daar niemand behalve Thom die ik vaag kende vanuit mijn werk. Wij zijn daar twee uur geweest. Ik heb een paar biertjes gedronken, drie bier. Ik was zeker niet dronken. Niet onder invloed. We zijn naar de sportclub Oranje-Wit gegaan. Daar zijn we twee en een half uur geweest tot ongeveer 02.00 uur. Ook daar heb ik een paar biertjes gedronken, nog vier biertjes. Ik was nog steeds niet dronken. Tamara werd gebeld door Tineke of we zin hadden om nog naar de stad te komen, naar de Kazerne. We kwamen daar tussen 02.30 en 03.00 uur aan. Tamara kwam niet binnen omdat ze te jong was ( 19 in plaats van 21 jaar). Wij stonden buiten te overleggen waar we dan heen zouden gaan. We waren met vijf personen naar de stad gegaan. Er stonden nog een paar andere mensen buiten ( een stuk of tien). De groep van mensen waarmee Tineke was, was al binnen in de Kazerne (Houttuinen).
Tineke belde terwijl we buiten stonden, dat zij ruzie hadden met iemand binnen. Tamara zei dat zij overstuur klonk. Wat er precies aan de hand was weet ik niet. Toen hoorden we in een keer gegil, van een meisje. We waren meteen bang dat het Tineke was. Het kwam uit het halletje van de Kazerne. Wij liepen naar de ingang om te kijken wat er aan de hand was en zagen Tineke hysterisch naar buiten komen rennen. Tamara en ik liepen er meteen naar toe ( buiten) om te vragen wat er aan de hand was en Tamara probeerde haar wat te kalmeren. Tineke vertelde dat de mensen waarmee ze binnen was ( een groep van een man of 10, familie en vrienden) slaags waren geraakt. Ik wist nog niet met wie en waarom. Er kwamen twee andere meisjes naar buiten die bij haar groep hoorden. Ik heb van hen gehoord dat de twee meisjes waren geslagen door een mannelijk persoon. Ik keek naar binnen, de deur stond open en er stond een uitsmijter, en zag duwen, getrek en hoorde een hoop geschreeuw. Ik herkende een man die ik op de verjaardag had gezien. Ik zag ook Thom ( de vriend van Tineke) die ik vroeger al eens ontmoet had op mijn werk bij deze commotie. Het was onoverzichtelijk, ik kon niet goed zien wie uitmijter was en wie niet. De uitsmijter buiten bleef op zijn post.
Op een gegeven moment kwamen er zeven politievoertuigen aanrijden ( een of twee auto’s en de rest busjes). Er waren ook drie politiehonden bij. Er waren in totaal een stuk of tien a vijftien agenten. De honden waren bijzonder opgefokt aan het blaffen. Inmiddels waren Thom en ene Tinus ( ik heb later gehoord dat hij Tinus heette, ik kende hem niet) waren naar buiten gekomen. Een andere man kwam ook naar buiten met zijn vrouw, geloof ik. Buiten was geen vechten. Binnen was nog steeds wat aan de gang. De politie is zonder honden naar binnen gegaan. Ik weet niet met hoeveel man. Wat er binnen gebeurd is weet ik niet. Wij stonden op 10 a 15 meter afstand van de entree met een aantal mensen te praten over wat er gebeurd was, toen wij zagen dat er iemand naar buiten gebracht werd door twee agenten die hem beethadden. Er stonden er minstens zes buiten voor, met twee honden. Toen schreeuwde iemand ( een meisje dat bij het gevecht betrokken was geweest) dat hij de dader was, die de meisjes geslagen zou hebben. Tinus (ongeveer 16 a 17 jaar), wilde erop af stormen, maar Tamara hield hem tegen en probeerde hem te kalmeren. Tamara heeft me later verteld dat hij zei dat hij zich rustig zou houden, waarop zij hem losliet. Op hetzelfde moment zie ik hem op de aanstichter afrennen ( zie schets) hij komt met een flying kick in. Hij was gewoon razend, het was uiterst onverstandig. Ik weet niet of hij onder invloed van alcohol was. Hij geeft die ‘dader’ een soort van flying kick. Hij was er heel snel, je kon het niet goed aan zien komen. Wij renden ernaartoe, maar bleven op een paar meter afstand wachten, er stond een agent met een hond waardoor we ons min of meer bedreigd voelden. Tinus valt op de grond, ik weet niet wat er met de ‘dader’ is gebeurd. Vier agenten springen bovenop Tinus. Ze draaien hem op zijn buik, met zijn handen op zijn rug. De hond die er het dichtst bij stond pakte hem op het moment dat hij op de grond viel. Tinus lag op de grond er zaten twee agenten bij zijn schouders die hem tegen de grond hielden en twee bij zijn onderrug. Tinus was totaal overmeesterd. De hond beet volgens mij eerst in zijn bovenarm. Toen liet de hond even los, de agenten zaten er nog steeds bovenop en toen beet de hond Tinus in zijn been. De agent die de hond aangelijnd hield stond er bij en liet de hond gewoon bijten. Vanaf het moment dat Tinus werd gebeten stonden wij te schreeuwen of ze alsjeblieft de hond van hem af wilden halen. Ik denk dat de agent de hond, ik denk een minuut lang, maar zeker veertig seconden, liet doorbijten. De hond schudde met zijn kop en beet op een wilde manier. Het was afschuwelijk. De begeleider van de hond deed geen enkele poging de hond van Tinus af te halen. Op een gegeven moment liet de hond los, of dat op commando was of niet, dat weet ik niet. Erna hebben ze Tinus afgevoerd.
Wij stonden daar gechoqueerd en enkele agenten begonnen rond te vragen wat er gebeurd was, aan Tineke, aan Thom en de twee meisjes. Ik heb tussendoor nog tegen een agent die ernaar stond te kijken gezegd ‘waar zijn jullie nou helemaal mee bezig? Dit kan toch niet!!!’ De man keek mij aan en ik had het gevoel dat hij zich er ook ongemakkelijk bij voelde. Ik ben teruggelopen naar het bankje aan de waterkant. Tinus was afgevoerd, de vermeende dader en een andere man ( van de groep van Tineke). Er was toen niemand meer agressief. Ik zag een donkere agent waarvan zijn shirt onder het bloed zat, ik denk dat dit het bloed van Tinus was. Ik liep naar een vrouwelijke agente toe, die de verklaring van twee meisjes aan het afnemen was (volgens mij Tineke en nog iemand). Ik heb heel beleefd op een meter afstand staan wachten tot zij klaar was, een minuut of vijf of tien. Ik zei ‘mevrouw, ik wil graag als getuige een verklaring afleggen over wat ik hier nu net gezien heb. Dat jullie die hond zo lang hebben laten doorbijten vind ik absoluut niet
kunnen. ’ Ze zei tegen mij ‘daar wil ik nu niets van horen’. Daarna liep zij van me weg. Ik kreeg de indruk dat de agenten de hond bewust lieten doorbijten om te straffen om hun macht te laten gelden.
Dordrecht 29 augustus 2006,
Thijmen
David van Wijngaarden
Roger Bindels
