Louk Hulsman is voor zijn levenswerk geëerd door de Nederlandse Vereniging voor Criminologie met de Willem Adriaan Bongerprijs op het NVK congres 19 juni, in de Universiteit van Leiden. De prijs bestaat uit een herpublicatie van een selectie van zijn werk, die rond zijn sterfdag in 2010 zal verschijnen. Lees voor de treffende motivering het juryrapport, waarin het belang van zijn werk volledig wordt onderschreven.
We heten u van harte welkom op de website van Louk Hulsman. Zoals hij u uitgenodigd zou hebben in zijn huis om te genieten van een maaltijd, een glas wijn of zijn tuin ( het liefst alledrie), zo nodigen wij u uit de verschillende aspecten van zijn leven en werk te bezoeken op deze website. U vindt er in memoriams, getuigenissen van zijn weerspiegeling in anderen, zijn publicaties, een korte levensgeschiedenis, zijn curriculum vitae en een literatuurlijst (help ons alstublieft deze lijst zo compleet mogelijk te maken), zijn foto’s ( degenen die hij zelf heeft genomen en degenen die anderen van hem hebben genomen) en later starten we een discussieforum. We nodigen u uit mee te werken aan dit alles, het met elkaar te delen, de rijkdom van zijn kennis, zijn liefde voor leven en zijn open geest, die we nodig zullen hebben om bekende en onbekende manieren te ontdekken om op een meer humane manier met problematische situaties om te gaan.
Louk Hulsman was een groot onafhankelijk denker die zijn leven wijdde aan het realiseren van een meer constructieve, humane manier, om te gaan met problematische situaties, dan gewoonlijk gebeurt binnen het strafrechtsysteem. Hij werd gevormd door ervaringen in zijn jeugd zoals zijn aanvaring met de priesters die wilden dat hij regels en dogma’s gehoorzaamde, zonder hem toegang te geven tot de brontekst van de bijbel in het Latijn. Tijdens de tweede wereldoorlog werd hij gearresteerd en gevangen gezet in een concentratiekamp, omdat hij bij het verzet zat. Hij zag hoe de Nederlandse overheid meewerkte met het realiseren van inhumane doelen van de bezetter. Hij zag zijn Duitse overburen (aardige mensen) veranderen in vijanden onder de invloed van Hitler en zag ze na de oorlog weer terugveranderen in aardige overburen. Hij werkte aan wetgeving op het departement van Justitie en zette zich in voor bewustwording van advocaten, rechters, politiemensen, maar vooral tot het laatste moment van zijn leven voor studenten. In de hoop dat ze kritische medemensen zouden worden, die niet zomaar zouden geloven wat ze lazen, maar persoonlijk op empirische manier zouden onderzoeken welke werkelijkheid er achter iedere regel, wet, uitspraak of theorie stak. De opstapeling van zijn ervaringen liet hem alleen de weg open de mythe van het strafrechtsysteem te ontmantelen en op zoek naar meer humane manieren om met onvermijdelijke problematische situaties om te gaan. Over de hele wereld heeft hij mensen binnen en buiten systemen op een warme manier geraakt, beïnvloed en hun levens veranderd. Hij blijft een belangrijke bron van inspiratie mede dankzij de vele papers die hij ons achterlaat en die in toenemende mate op deze website te vinden zullen zijn. Zie ook zijn CV .
